Dit stukje verscheen in Ontmoeting, het blad van de Protestantse Gemeente Leiderdorp van 5 september 2024
‘Wie oren om te horen heeft, hore naar de wet die God hem geeft’. Laatst zongen we dit lied weer, een lied over de tien geboden. Ook op andere plekken gaat het vaak over horen. Bijvoorbeeld in Marcus 7, 31-37, het verhaal van de dove die genezen wordt door het woord ‘effatha’. Helaas zit genezing van mijn gehoor er bij mij niet in. Als kind had ik een extreem goed gehoor. Vanaf mijn vijfendertigste werd dat minder en het blijft langzaam achteruit gaan. Ongeveer tien jaar geleden werd de oorzaak ontdekt: een weeffoutje in mijn chromosomen.
Mijn gehoorverlies heeft veel gevolgen, ook in de kerk. Voor aanvang van de dienst speelt het orgel en mensen praten met elkaar. Dan versta ik bijna niets. De luisterinspanning moet ik na afloop bekopen met de rest van de dag extra hard oorsuizen. Een gezellig gesprekje zit er op zo’n moment dus niet in. Zwaaien en aankijken is wel heel fijn! Op mijn rug tikken: daar kan ik enorm van schrikken.
Hoortoestellen draag ik elke dag. Ze zijn een uitkomst, maar ze geven me nooit mijn oude gehoor terug. Ze helpen vooral als het rustig is om me heen. Om mijn energie wat te sparen gebruik ik tijdens de kerkdienst de ringleiding. Daarmee hoor ik het geluid dat via de microfoons komt. Zo versta ik de ambtsdragers en de
predikant goed. De geluiden om me heen gaan naar de achtergrond. Ringleiding werkt met een koperen draad die in het gebouw zit. Als je binnen die ‘ring’ zit,
kunnen hoortoestellen met de juiste techniek het signaal opvangen. Na afloop van de dienst drink ik bijna altijd wel even thee. Ik wil er graag bij-horen en even een praatje maken. Als het orgel stopt en we staan een beetje verder weg van andere pratende mensen, dan gaat het wel.
Een tijdlang ging ik naar de Dovendiensten. Ik ben niet gebarenvaardig genoeg om de tolk te kunnen volgen. Mijn gebarentaal is vergelijkbaar met ‘Frans voor beginners’ van de Volksuniversiteit. En ik mis de muziek teveel. Daar ben ik mee opgegroeid en is het is een essentieel onderdeel van mijn geloofsbeleving. Muziek horen gaat bij mij veel beter dan gesproken taal. De teksten lees ik mee op de beamer. Daarom toch weer de ‘horenden-dienst’.
Ik merk dat mensen het soms ongemakkelijk vinden als ik voor de dienst aangeef dat ik niet wil praten. Ik zie u wel en ben ook in voor contact, maar praten lukt gewoon niet. Daarom heb ik dit stukje geschreven. Graag tot ziens in de kerk!
